کتاب «حماسه ی تپه ی برهانی » اثر دکتر سید حمیدرضا طالقانی، یکی از برترین آثار نوشتاری در حوزه ی ادبیات دفاع مقدس به
زودی توسط موسسه شهید کاظمی منتشر میشود.
در این کتاب شما میخوانید خاطرات منحصر به فرد از حماسه ی عظیم تپه ی برهانی از رزمنده ی جانباز دکتر سید حمید رضا طالقانی که از عملیات والفجر2 در تابستان سال 1362 اتفاق افتاده، که تپه ی برهانی، بریده ای از آن حماسه ی عظیم میباشد.
چطور ممکن است آدمی که هم از ناحیه ی مچ پا زخمی شده و هم رگ شریانی دست راستش قطع شده، خود را از یک پرتگاه پایین بیندازد و پانزده روز را در یک بیشه، بدون غذا و صرفاً با آشامیدن آب نهر و خوردن برگهای درخت مو، درحالی که زخمهایش چرکین شده و حتی کرم افتاده است، سر کند و زنده بماند؟!
« حماسه تپه ی برهانی » در عین حالی که، یک « سند تاریخی منحصر به فرد » است؛ سندی است که اگر نبود، قطعه ای از تاریخ دفاع مقدس، مغفول و مجهول می ماند، زیرا هیچ نوشته ی دیگری درباره ی این بریده از عملیات والفجر دو وجود ندارد. اگر دکتر طالقانی نمی ماند و یا خاطراتش را نمی نگاشت، در قاب تاریخ دفاع مقدس، همین قدر ترسیم می شد که در مردادماه سال 1362، گروهان میثم از گردان امام حسین(ع)، از لشکر 14، تپه ی سوم از تنگه ی دربندیخان عراق را فتح کرده و در محاصره ی نیروهای عراقی گرفتار شده است و پس از دو روز مقاومت، سرانجام با شهادت نفرات گروهان، تپه مجدداً به تصرف نیروهای عراقی در آمده است. اما « تپه ی برهانی » این حادثه ی عاشورا گونه را با جزئیاتش، در سینه ی تاریخ، ثبت، ضبط و جاودانه کرد و صفحه ی زرینی بر صحیفه ی ایستادگی و مبارزات ملت ایران افزود.
دو کتاب راهگشای من به دنیایی بود که بعدها فهیدم بسیار وسیع تر از آن است که به نظر می رسد. یکی از آنها تپه برهانی بود که از کتابخانه پدرم به امانت گرفتم و بعد از سالها هنوز پس نداده ام. شاید سه باری خوانده باشمش. روزنگاشت های جناب طالقانی در روی تپه و پس از آن، آنچه که بر ایشان و دو یارش در آن هفده روز گذشت بسیار خواندنی است. توصیه می کنم حتما بخوانیدش. مظلومیت و گمنامی بچه های اصفهان در عملیات والفجر دو را تا حدی با خواندن این کتاب میتوان فهمید