بدون شک «توافق ژنو» یکی از مهم‌ترین فرازهای سیاست خارجی کشور در سال‌های اخیر است که موافقت‌ها و مخالفت‌های بسیاری را در پی داشته است. در نامه‌ای که دکتر روحانی بعد از انعقاد توافق ژنو در ۳آذر۱۳۹۲ برای رهبر معظم انقلاب ارسال نمود، از این توافق به عنوان دستاوردی بزرگ و پیروزی‌ای تاریخی یاد شده بود؛ اما رهبر معظم انقلاب در پاسخ، به این عبارت اکتفا نمودند؛ دستیابی به آنچه مرقوم داشته‌اید، در خور تقدیر و تشکر از هیئت مذاکرات هسته‌ای و دیگر دست‌اندرکاران است… لذا ضروری‌ست که متن توافق ژنو به دقت بررسی گردد تا میزان «دستیابی» تیم مذاکره‌کننده دولت یازدهم به «آنچه مرقوم داشته‌اند» مشخص گردد.
راز آنچه مرقوم داشته‌اند… به قلم «مهدی مطلّبی» در ضمن فصولی متن توافق ژنو و بیانیه سوئیس –توافق لوزان- را مورد بررسی دقیق قرار داده و در کنار آن نگاهی داشته به تاریخچه مذاکرات هسته‌ای از سال ۱۳۸۲ تا ۱۳۹۴.
برشی از کتاب:
در جلسه استماع 21 آذر 92 کمیسیون بانکداری سنا، سناتور جان تستر نیز نیازهای عملی ایران را زیر سؤال می‌برد و وندی شرمن به عنوان مسئول تیم مذکره کننده در پاسخ چنین می‌گوید:
تستر: آخرین سؤال؛ ایران چهارمین ذخایر نفت جهان را دارد و دومین ذخایر بزرگ گاز طبیعی. چرا باید ایران به انرژی هسته‌ای علاقه نشان دهد؟
شرمن: این پرسش بسیار خوبی است. این سؤالی است که ما بارها و بارها از آنها پرسیده‌ایم. و به همین دلیل این «برنامه مشترک اقدام» می‌گوید ما می‌خواهیم بدانیم نیازهای عملی آنها چیست. چون، کاملاً صادقانه بگویم برای ما روشن نیست که چرا آنها باید نوزده هزار سانتریفیوژ داشته باشند. چرا باید یک انبار مواد غنی شده 5/3 درصد بخواهند، چرا به راکتور هسته‌ای اراک نیاز دارند... .
هیچ نظری هنوز ثبت نشده است